UMUT
UMUT??!

Bir yaprak hışırtısı kadar sessiz dakikalar
Kurumuş dallar, serin bir rüzgar
Ve baharın ardında güzle düşmüş yaşlar?
Güneş renginde dallar
Güneş tadında yollar?..
Huzur getiren bir sukut saklar sokaklar
Bir dinleyiştir bu yüreği ince ince?..
Baş başa kalabilmektir kendinle
Dalıp gitmek bazen bir buluta
Yahut öylece dolaşmak ellerin yanında
Ama hep gören,hep seven
Kimi zaman bekleyen?.!
Suskun ama içine dert etmeyen
Sevgileri sere serpe ıslatan sonbaharda
Yaz güneşinde kurutmadan saklayan
Buğulanmış gözlere bakabilmeyi bilen ?
Ve yürümesini öğrenmiş olmak
Yada sevmeyi öğretene binlerce yürekle
Bilmeyi öğretene binlerce yürekle
Sevgileri bahardan aşırana köle olmak
Köle olmak, özgürlüğün en sessizliğiyle..
Sevdalara baş kaldırmak
Masum bir kabullenişle
Gülümsemeyi unutmamak
Kırmak değil,kırılmak uğruna susmak..
Bir yaprak hışırtısı kadar sessiz dakikalar
Kurumuş dallar, serin bir rüzgar
İllaki hissettiren, yakan sevdalar
Ve yine bir gülüş, olmayana da
Yine bir bakış gelmeyene de
İllaki vefa diyen yollar
Ve son bir his gözü yolda kalmışa
Yeni bir umut adı konmamış aşklara.


Ekrem Çavuşlu

Şiirle Büyüyen Bir Dünya | http://www.siir.sevdaligul.com