SARI MEVSİM
SARI MEVSİM ( Nejla? ya )

Sarı solgun yapraklar arasında
Islak hüzünlü kaldırımlarda
Güneşin soluk ışığıyla
Üzerimden geçen mevsimlerin
Senelerim olduğunu bilemezdim
Bilemezdim düşlerimin
Sensiz, sessiz güneşle uyanıp
Seni sonsuz kılacağını
Yalan diyordu dünya
Haykırarak
Arkasından bakan yaşlı gözlerle
Bir çocuğun
YALAN!...
Bir kalem ucunda
Ezikliğini hissettiğim
Acıların eski denizde kirlenipte
Seni toprağa mahkum edeceğini
Bilemezdim
Karanlıklar arasında bir çam ağacı altında
Sarı solgun yapraklarda adını
Adını gördükçe mezar taşında
Mevsimlere
Senelere
O kirli acı denize sitem edip ağlıyordum
Aktıkça gözümden o yaşlar
Olmayan avuçlarından dolup dolup taşıyordu
Alıp getiriyorlardı sonra seni
Sarmaşıkların arasından
Ve ömrümün eskiyen yaprakları arasında
Yine kuru çalı gibi
Mevsimleri yakmaya devam ediyordum
Kokun sinmişken bile toprağına
Yeşeriyordu o yoncalar
Ve sen sonsuzluğa uçuyordun bensiz
İnanmıyorum
İnandıramazsın beni
Uykusuz saatlerini dinlendiriyorsun...
Sadece uyuyorsun
Çünkü sen hala yaşıyorsun...


Murat Genç 02.09.2001


Murat Genç

Şiirle Büyüyen Bir Dünya | http://www.siir.sevdaligul.com