SEVDAMIN ÜZERİNE ÖLMÜŞÜM
ben ne zaman aglasam bir sevda kayıyor gözlerimden
ve hüznümün ortasına çöküyor yalnızlıgım
bedenim yüregim gözlerim bir ateşin içine düşüyor
geriye sadece bir kaç parça kül ve sen kalıyorsun
işte yine sevda kokusu sardı bedenimi hüzünlü bir istanbul gecesi
oturmuşum dolmabahçede bir banka seni düşünüyorum
uzaklardan bir ses geliyor kulagıma rüzgarla
sanırım sezen aksu olmalı bu
´ah istanbul,istanbul olalıhiç görmedi böyle keder
geberiyorum aşkımdan kalmadı bende gururdan eser ´diyor
ve benim gözlerimden bir nehir akıyor
tam bu sırada başlıyor hayata isyanım
nasıl bu hale geldim neden böylesine sevdim
yada sen yorgun sevdam neden karşıma çıktın
şimdi daha iyi anlıyorum ahmed arifin pranga eskitişini
nazım hikmetin pirayeye olan ölümcül özlemini
biliyor musun yorgun sevdam ben bu şehre sevdamı kazımışım
yedi tepenin üzerine ismini yazmışım
hergün denizine seni anlatmışım
kuytu,soguk,karanlık sokaklarda senin için aglamışım
ama sen ne yaptın ortasında yalnız bıraktın beni hayatın
kimsesiz bir çocuk gibi,yaralı bi ceylan gibi
savunmasız,çaresiz,sevgisiz....
şimdi kemal sunal da yok nasıl gülerim ben bu hayata
kim tutacak düşmek üzereyken ellerimden
yada gözyaşlarımı kim silecek yumuşak bi mendille
yine isyanımın dorugundayım bu gece
beni kim yatıştıracak şimdi söyle kim
ben ölmüşüm ,ben ölmüşüm..
ölüm üşütüyor yorgun bedenimi
bense üşütemedim ne ölümü nede seni....

gazi girgin

Şiirle Büyüyen Bir Dünya | http://www.siir.sevdaligul.com