İLİMİZ BİZİM
Bindokuzyüz elli üçte, doğmuşum
Eskişehir derler, ilimiz bizim.
Kimine kaymaklı kâdayıf gibi
Kimine zehirdir, dilimiz bizim...

Getirsekte külhan beyleri dize
Dokunmayız asla, yetim öksüze.
Çok kişiler gelir, danışır bize
Ele akıl verir, delimiz bizim...

Geçirsekte ömrü, matemle yasla
Ayranı içeriz, kalaylı tasla.
Öğünmeyi, kibri, bilmeyiz asla
Sırma saçlı olur,kelimiz bizim...

Küçüğü severiz, büyüğü sayar
Altındır kalbimiz,yirmi dört ayar
Güçlüyüm diyenin,gözünü oyar
Güçsüzlere kalkmaz,elimiz bizim..

Kimse bilmez nerde nasıl yaşarız
Yağmur olur gökten yere yağarız.
Bazen duruluruz, bazen taşarız
Yıkar engelleri, selimiz bizim...

Saf olsak ta, hiç oyuna gelmeyiz
Düşenlerin arkasından gülmeyiz.
Sorarsan üstünlük nedir bilmeyiz
Her çalıya denktir,gülümüz bizim..

Kulaklar tıkalı, her kötü söze
Namertlik,nankörlük,yakışmaz bize.
İyiler uğruna dönsekte köze
Kötüleri yakar, külümüz bizim...

"Kul Hilmi" kendini boşuna yormaz
Can bir kuş misali,kafeste durmaz.
Sağ iken kimseler, arayıp sormaz
Diriden değerli, ÖLÜMÜZ BİZİM...











Hilmi COŞKUN

Şiirle Büyüyen Bir Dünya | http://www.siir.sevdaligul.com