AYRILAN YOLLAR
Okula başladı birlikte iki çocuk
Boyları çok kısa yüzleri soluk
Demişler öğretmen döver seni
Korkmuş iyice ela gözleri
Gün geçtikçe alıştılar öğretmene
Tutundular yumuşak, şefkatli ellerine
İçtiler bilgi pınarından kana kana
Öğrendiler çok şey güle oynaya,
Öğütlerini kulaklarına yaptılar küpe
Duymadılar hiçbir zaman ondan şüphe
Çoğaldı sürekli zihinlerindeki bilgi
Başladılar parlamaya bir yıldız gibi
Hep derdiler bende öğretmen olacağım
Taze fidanları sulayıp solacağım
Çıkmadılar hiçbir zaman sözünden
Kıskandılar herkesten hatta gözünden
Bağlanmıştılar ona sanki delicesine
Sevmiştiler candan yolunda ölürcesine
Yıllar su gibi bir bir akıp gitti
Beş yıllık eğitimleri çabucak bitti
Ayrıldılar Can ile Canan birbirinden
Her üçü de sarıldılar derinden
Sandı ki dolar bu sevginin yeri
Farklı çizdi hayat yollarını her birinin
Çok etkilendi biri çevre ve arkadaştan
Kalmadı ahlakı iyice çıktı baştan
Değişti düşünceler büyüdükçe yaş
Başına buyruk oldu yavaş yavaş
Görmeye başladı kıymetli şeyleri önemsiz
Bir tekneye döndü küreksiz dümensiz
Şaşırdı rotasını tutuldu yağmura
Battıkça battı boyu kadar çamura
Sonunda bitirdi okulu zar zor
Tenekeyi etti taç, altını gördü hor
Duydum ki gitmiş hep burnunun dikine
Kaptırmış gönlünü bir ipsizin tekine
Öğütler etmemiş hiçbir fayda
Okyanusa açılacaktı boğulmuş çayda
Diğerini sorarsanız şaşırmamış hiç yolu
Başarıyla bitirmiş ard arda okulu
Olmuş bir hastanede doçent doktor
Görmemiş kimseyi hiçbir zaman hor
Evlenip kurmuş mutlu bir yuva
Olmuş yavruları Metin?le Büşra
Birinin sonu özentiyle oldu hezimet
Diğeri gururla insanlara ediyor hizmet

Nuh şahin









Nuh Şahin

Şiirle Büyüyen Bir Dünya | http://www.siir.sevdaligul.com