TİPİ BOĞUYORDU GECEYİ
tipi boğuyordu geceyi
gece durmuş
gülüyordu
gülüşünde bir kibir
bir de keder...
tipi boğuyordu geceyi
gece durmuş
susuyordu
susuşunda bir mana
bir de haber...
...............................
bilirdim ben
oralardaydı
uzaklardaydı
virane
ve yalnız bir köydü
hikayemin köyüydü
gelenin olmadığı
geçenin
sorupta
bilmediği bir köydü.
haneleri umut yakmış
pamuk pamuk örtülü
yorgun damlarının altında
sessizce bekliyordu
sabahı,
uzaklardan seçilen kızıllık
ocaklarındaki
zayıf közdü
yaşam burada
sadece
yetersiz bir sözdü
sözünde ötesinde
bir başka yerde
köyden az ilerde
bir başka ev daha vardı
çatlak camı
tek oda
dört duvarıyla
kapanmaz kapısı
yoksulluğun acısıyla
bir ninenin eviydi
nine sessizdi
nine kimsesizdi
ne yer ne içer
hiç bilinmezdi
yılların acısı
yaralı yüreğinden hiç silinmezdi
nine sessizdi
nine kimsesizdi
yoldaşı
titreşen
bir mum alevinde oynaşanlardı
işte
bir sedir
bir ocaktan ibaret
bu evde
en iyisinden
bir fakirhaneydi..........
.........................................
tipi boğuyordu geceyi
gece durmuş
gülüyordu
amansız gözleriyle
köyü süzüyordu.
sonra hiddetleniverdi gece
bir rüzgar daha saldı
koynundan
rüzgar
hiç duraksamadan
süpürdü köyü
hikayemin köyünü
göz göze durmaz oldu ortalık
ağırlaştıkça yıldırdı karanlık
sonra
umutlarla birlikte
geride kalanlarıda savurdu rüzgar
emsalsizdi
bu nasıl bir şiddetti
şiddetinde
korkunç bir uğultu
uğultusunda ise davet vardı..
canı sıkkındı ölümün
davete sevindi
vaktiydi
tam saatiydi
bağıra çağıra
koşar adım ile geldi
içinde taşmış öfke
devinmiş bir neşe ile geldi
durmadı o da
durmadı ölüm
köyün üstünde
rüzgarın
peşi sıra dolanırken
görüverdi ninenin evini
ötedeydi
azıcık ilerideydi
umutsuzdu
çaresizdi
eskininde eskisiydi
harabeydi
sevindi
kolaydı işi
çünkü
çatlak cam
ve
yitik bir kapı
engel duramazdı ki ona
giriverdi
rüzgarla beraber içeriye
içerisi
harman yeri oldu
tüm hayaller duman oldu
sonra
mum söndü
direnmedi
boynunu eğdi
ardından
yaşamın izleri
yılların düşleri
bıraktılar kendilerini
ve ölüm
usulca sokuldu
ninenin
perişan yatağına
ve yine
usulca
alıverdi onu kucağına
aslıhan denizci
Şiirle Büyüyen Bir Dünya | http://www.siir.sevdaligul.com