OĞLUM
Sen de haklısın be oğlum!
Gün gösteremedik sana bu dünya da.
Ne sana bir gelecek,
ne umut verebildik.

Ne bundan sonra sen gülecek,
ne bugüne kadar biz gülebildik.

Hep ağladık be oğlum!
Hep ağladık.
Seni, bir okula bile salamadık.

Biliyorum be oğlum!
Gözün kaldı senin de.
Ne vardı üç sandalye ile,
bir tahta masadan başka evin de?

Oğlum,
Seni, Etiler´ de doğurmadı ki anan.
Nasıl olsun senin, boğaza nazır bir evin,
ya da üstü açık araban.

Sen,
Pamuk tarlasında doğdun be oğlum!
O güneşin bağrında seni,
pamuk tarlasında doğurdu anan,
hem de sana,
bir gelecek bile hazırlayamadan.

Bir gün sen de büyüyecek,
Sen de anlayacaksın be oğlum.
Fakirliğin,
o dayanılmaz acısını.

Ve,
´Niye çekti anam´ diyeceksin,
´Benim için bu doğum sancısını´
İşte o zaman haykıracak,
Bana, isyanlar edeceksin.
Belki de zavallı ananın,
kaderine bile tüküreceksin.

Ve Oğlum,
Şöyle bir, düşüneceksin kendi kendine.
Dünya ya, geldiğini niçin.
Kaderine yan oğlum sen kaderine,
Doğdun beş dakikalık zevk için.

Kazım Tınaz




Kazım TINAZ

Şiirle Büyüyen Bir Dünya | http://www.siir.sevdaligul.com