SENİ
şimdi herşeyin sonunu beklıyorum
yağmurun yağışını bile biterken anlıyorum
şarkıların sonlarını dinlıyorum
ve bir şiir son dizilerine bakarak okuyorum
sanki bitmesi gereken bişeyler varmış gibi
gelenlerın gitmesını beklıyorum

ve hale sevemıyorum
aşık olduğum o bahçedeki adı
ben senın için gizliyorum

şimdi sonbahardayım ağaçlar bile sevmıyo
ağlaması gerektiği için istanbul dört gözle beklıyo
çünkü istanbul ağlamadan edemıyo

babamın sölediklerı
ve benim kaale almadıklarımla dolu bu dünyada
herşeyın sonunu beklıyorum
sankı bitmesı gereken bir şeyler varmış gibi

güneş doğmadan düşünuyorum akşamı
yaz gelmeden soruyorum tarlaya
ekinler güneşe doğdumu diye
ben bile bilmıyorum yemeden önce
biterdiğim o günlerin gerçekliliğini

göğüsleyememekten korkuyorum
seni
sankı bni düşünen senmişsın gibi
şimdiden söyluyorum
senı sevememekten korkuyorum

geç olmadan olmaz mı diyorum
birazda korkuyorum
ölünce senı sevecekmişim gibi
dert ediyorum
seni sevmemeği
ölünce sevilmıyodu ya hani

sakın bakma bana yalasın die
soru sormadım bn farset sen
yada en iyi sen sus
ben böyle seveviyım seni

bu kadar sesten sonra merat ettın acelemı
her canlı ölcekmiş dediler en sonunda
ben ölmeden seveyim senı
sen şimdi bakıyorsun bana ´ölünce sevmezmisin beni´
ben cevap verdım ya sana
hatta ağlamıştık sonunda
belki yağmurdu ağlatan
belki ve belkide ;
çaktırmadan ortada kalan,
iki yalandık biz sorulması farz kılınmış,
cevapı olmayan...
(hatırladım şimdi göğüsleyemıyoruz birbirimizi)



Elif nur Alemdaroğlu

Şiirle Büyüyen Bir Dünya | http://www.siir.sevdaligul.com