DELiOĞLAN
sen paranla ısınırken
beni ısıtan buram buram kokan aşıkımızdı
köprü altında yanan fotoraflarımız
unutulmaması gereken bir aşkın yadigarlarıydı


zaman böyle bir aşka acımadı
hep süslü hayallerimiz vardı
sizin koskoca evinizde evcilik oynardık hatırlar mısın
ben temizlikçinin yaramaz oğlu
sense evin birick kızıydın
şuan oysa ben sokakların adamıyım
hani o çöp arabası girmeyen dar sokak var ya
işte orada benim evim
yolun düşerse birgün mutlaka beklerim

beni buralarda delioğlan diye çağrıyorlar
bu çocuk neye kırdı diyorlar
sağolsunlar acıyıpta ekmek veriyorlar
bana bir sen acımadın
acısan böyle bırakırmıydıydın

sen hala köşedeki konakta mı oturuyorsun
hala parayla mutluluğu yakalayacağını mı sanıyorsun
yoksa birilerinin canını mı yakıyorsun
beni benden aldın bunu başkalrına yapma

senden sadece bir tatlı tebessüm bekledim
o sene istediğim üniversiteyi kazanmıştım
sen isteyince onuda bırakıp geldim
cebimde param içimde umutlarım vardı
mutlu bir ailem ve bir geleceğim vardı
oysa benim için herşeyin seninle manası vardı
en çok seni sevmiş ve sana bağlanmıştım
artık sensiz bir hayatta ölü gibi yaşamakmıydı benim hakkım

böylesi nasıl geçer tahmin bile edemezsin
kirli sokaklar gibi yanlız sensiz
köpek yavruları kadar pis ve sahipsiz
bir annenin yavrusunu kaybetmesi kadarda acı
yani dünyanın bir anda başına yıkılması

işte benim bulunduğum resim
sen arkanda bunu bıraktın
artık napayım ben bu sokağın adamıyım


ama yanlışlıkla aklına gelirsem şayet
bir köprü altına git
bir efkarlı sokağa gir
delioğlan burda mı de
napar ne eder bir sor
ya bu şiirin son noktasını koyuyodur
yada ölmemek için yine bir dilim ekmek arıyodur


yaşamak böyle bir şeyse
ölüm bu deliye sadece bir hediye

etka ozoksel

Şiirle Büyüyen Bir Dünya | http://www.siir.sevdaligul.com