Arzuhal
Arzuhal



Bülbül sustu,goncalar kaçtı bağımdan.
Yapraklar silindi kar beyaz baharımdan.

Sevdanın gönlü alev aldı,aleve kandı.
Ruhum eriyipte ayak uçlarına damladı.

Zamanın bir köşesinde yalnız kalan düş!
Ömür artık azad eyle beni,yakamdan düş!

İstemem senden sevgi,sevabım benim günahım,
Sevgiliye yok sitemim,sanadır ahım.

Ey nölümüne can olduğum güzel!
Öylesine dol ki ciğerlerime,damarlarımda yücel!

Kalemime hükmet,göz kapaklarıma ak!
Ölümümle bahtiyar ol,kefenim ol apak!

Sar solgun çehremi,sımsıkı tut gönlümü!
Gönlümde yaşa,saltanatın donatsın ömrümü!

O zaman belki şad olur sefil ruhum,
Belki ölüm girer mizacıma,değişir arsız huyum...

Saçların önüme siper,ömrüme kara perde.
Rüzgara aldandım,kalmadı can divane serde.

Bu son perde,son hicran,bu son can,
Karanlık gecelerde gözlerin ağlıyor bakışlarıma an be an.

Seni gören göz bene düşman kesildi,
Son kez yaktığın mum,ömrümde can ilan edildi.

Ellerinde matem hançeri,ellerinde ayrılık,
Geçmişimi geleceğe çağırıyor dudaklarındaki kızgınlık.

Ömrün geleceğimde an,geçmişimde geçmiş zaman.
Ruhumda ölüm eksik,bedenimde çırpınıyor talan.

Solmuş fikirlerimden öznesiz ferman alıyorum.
Hayaline can bağışlatıp,gözlerinde karanlığa dalıyorum.

Bu baden canda eskidi,canan senin can banim,
Al senin olsun,benim tek eserim,soğuk fikirlerim.

23 Kasım 2006

Recep Ergin




RECEP ERGİN

Şiirle Büyüyen Bir Dünya | http://www.siir.sevdaligul.com