TRAVERSLER
Mutluluk şimdi
Dudaklarımda
Acı bir demir pası
Dünyayı kucaklamaktan bile
Zevk alamıyorum
Seni kucakladığım kadar
Tren raylarının
Traversleri kadar
Monoton oldu yalnızlğım
Tak tak trak trak
Tak tak trak trak

Dinlediğim vagon içinden sesler
Gördüğüm ise
Birbirinin ardından traversler
Hani nerde
O ilk günkü arzular
O hevesler

Anıları bir zaman geldi
Bıraktım dinlenmeye
Oysa ki
Onlar beni bırakmadılar
Her fırsatta
Kendilerini hatırlattılar
Şimdi hayatım
Miskinlik dolu
Traversler

Dünyayı kucaklayacak kadar
Uzun kollara sahiptim
Seni kucaklamaya bile fırsat vermediler
Oysa ki ben
Seni kucaklamayı
Dünyayı kucaklamaya
Yeğ tutardım
Dinlemediler
Ufukları sardı avazım
Yangın sirenleri
Fısıltı gibi kaldı
Duymadılar
Bilemediler bilmediler
Ne istediğimi
Ufacık bir özgürlüğü
Bana çok gördüler
Mahküm ettiler sıradanlığa
Monotonluğa
Bencildiler
Sıra sıra
Traversler

Onlar alışmışlardı
Yerlerine yerleşmişlerdi
Duyarsızdılar
Odun kadar
Paslanmışlardı
İşlenmeyen demir kadar
Onlar traverslerdi
Beni de travers sandılar

Bir gün gelecek
Silkinip kalkacağım
Bir traversin miskinliğinden
Ya genleşeceğim
Ya daralacağım
Bağlı olduğum rayları
Çekip koparacağım
İşte o gün
Mutlu olacağım
Dünyayı değil ama
Seni saracağım
Asrın tren faciası olacak
Bana ne
Bundan sonra tren yolcuları
Traverslere bakıp
Hayal kurmıyacak
Ve hiç kimse
O sesi duymayacak
Tak tak trak trak
Tak tak trak trak

bülent tapkan

Şiirle Büyüyen Bir Dünya | http://www.siir.sevdaligul.com