babam
bir babam yok artık
şehre inerken traktörünün kenarına oturamayacağım
şalvarı şapkası öksüz kaldı
yollarını gözlerdim hep
köye inen şehir yolundan
ağır adımlarla inerdi köye
geceyi öldüren güneş gibi
doğardı içime
ona koşar ayaklarına sarılırdım
saçlarımı okşayan bir babam yok artık
beni dövenleri şikayet edeceğim
kabuslarımdan kaçıp sığınacağım
bir babam yok artık
onsuz başlayan hayatımın
bir sıfır noktasından farkı yok
bir yurt odasında gelmişti ölüm haberi
yollarda ağlaya hıçkıra ona koştum
heyhat!! babam gömülmüştü kara topraklara
seslensen sana dönen bir akis
havada kalan sesler
o da toprak oldu
güveneceğim bir dalım yok artık
babam öldü
baba seni çok özledim
mezarından kalkıp bir kez daha saçlarımı okşasan
bir gülsen bir kere yanaklarımdan öpsen
özledim seni baba
hayat acımasız
insanlar namert
senden merdi var mı baba
sen ölünce kargalar çoğaldı
çakallar ulumaya başladı baba
ne olurdu mezarından kalksan
sana bir sarılsam
güven dolu sesinle oğul desen bana
ahhh baba seni ne çok özledim bir bilsen
servet tamer

Şiirle Büyüyen Bir Dünya | http://www.siir.sevdaligul.com