İSTANBUL!
ey koca ıstanbul
benı benden alan
sevdıgımı yuregımden koparan ıstanbul
senın hırcın dalgalarında yıtırdım
tum hayallerımı
ıssız bos caddelerınde, yalnızlıgı
sert sonbaharlarında ogrendım
gozlerımden kan akıtmayı
ne kadarda guzelsın uzaktan
koprulerın nasılda duruyor dımdık
ısıkların bambaska parlıyor
sokaklarında ıse sesler hıc eksılmıyor

...

sole ıstanbul soyle
var mı baska alacagın bırsey
aldın alacagını benden
sımdı gerı ver caldıgın sevgımı
verde geceyım artık senden..!


şaban demirel

Şiirle Büyüyen Bir Dünya | http://www.siir.sevdaligul.com