Meğer
Yoktu benim de yanaşacağım
Bir liman.

Adım sahile vuruyordu,

Ama nafile, duyan, gören yok.

Martılara yalvarıyordum

?Beni de alın aranıza?.

Gülüyorlardı...

Bir balık eşlik ediyordu

Yol boyunca.

O da benim gibiydi,

İçinde yanan bir şey vardı.

Orasının benim yerim

Olmadığını biliyordum.

Ama niye beraber,

Aynı tarafa sürükleniyorduk ?

Anlatmaya çalışıyordum

Dalgalar da benden değildi.

Beni bir oraya

Bir buraya atıyorlardı,

Sesim ulaşmasın diye yoldaşıma.

Ama dalgalar bile sanki

Aynı tarafa atıyordu bizi.

Bir sandal bekliyordum ki

Belki ulaşırsa elim kuyruğuna

Takılıp gideyim başka bir diyara

Gelmiyordu...

Tam ümidi kesmeye

Yüz tutmuşken

Uzakta çok uzakta bir el

Sallanıyordu ben gibi.

?Acaba mı, olur mu ??

Demeye kalmadan anlamıştım:

Bu kavuşma değil

Garip bir ayrılık...

Artık yardım istemeye

Korkar olmuş

Ve gözlerimi kapamıştım.

Meğer Canımın içi bildiğimmiş,

Beni yârdan ayıran,

O geciken sandal.


Emrah Gürbüz

Şiirle Büyüyen Bir Dünya | http://www.siir.sevdaligul.com