HÜZNÜN GÖZYAŞI
varlığının sonbaharı
hüznün mevsimi yaşanan
yeşermeden
dökülür yapraklar
hafiften rüzgar eser
onlarda uçar gider...
geldiğini sandığım her an
bilmem neden
gözyaşlarım yağmurlanır
kara bulutlar çöker
yağmur olmadan
onlarda çekip gider
bilmem nedendir
buralara yaz uğramaz
güneş doğmaz oldu
yüzler solar
gözler ağlarda ağlar
yahutta
gülmezde ağlar olurlar...


İSA APIK

Şiirle Büyüyen Bir Dünya | http://www.siir.sevdaligul.com