anlarsın da belki seversin
giderken bu şehirden
seni görmeyi çok istedim
gözlerim hep seni aradı
bir yere yetişmek için
aceleyle
ilerleyen insanlar arasında
benim acelem yoktu
belki görürüm diye yavaşca ilerliyordum
ömrümü çalan kaldırımlar üzerğinde
insanlar etrafımdan
nehir misali akıp geçerken
gözlerim bu nehir içerisinde
seni aradı
dört yapraklı yonca arar gibi umutla bakındım insanların yüzüne
o yüzlerde hep seniaradım
ama yoktun
belki böylesi daha iyioldu
görseydimn belkide gidemezdim
senden ve bu şehirden
bedenim terk etsede bu şehri
ruhum ve aklım seninle kaldı
çoçuk yanım,mutlu yüzüm,umutlarım
onlara sende ve buşehirdebırakıyorum
sana bırakıyorum
çoçuk yanımın yokluğunda nasıl
yaşlandığını
mutlu yüzümün yokluğunda nasıl
asıldığını
umutlarımın nsaıl
kaybolduğunu görürsün
belki beni daha iyianlarsın
yokluğunu çekmek nasıl oluyor
görürsün
seni ne kadar sevdiğimi anlarsın
belki bu da bi umut
sen de seversin





Ahmet Gözen

Şiirle Büyüyen Bir Dünya | http://www.siir.sevdaligul.com