soğuktu... (ısınmakta yetmezdi zaten)
soğuktu...
kar vardı sokaklarda...
bembeyaz olmuştu şehir....

çoçuklar vardı yanakları kırmızı....
görüp,çoçuk olmak istediğim,
ve geri getirmediğim çoçukluğum vardı....

sonra bir sabah şehre yine kar yağdı...
yine soğuktu,yine heryer bembeyazdı...
çoçuklar yine ordaydı...

akşam oldu yine soğuktu...
ben ordaydım,sokak lambalarıda...
ama çoçuklar yoktu...
artık gece olmuştu ve onlar çoktan uyumuştu...
ben kalmıştım,birde soğuk,birde sensizlik vardı...
ama söylesem bile beni hangi çoçuk anlardı...

21´ekim´2001

Engin Akboğa

Şiirle Büyüyen Bir Dünya | http://www.siir.sevdaligul.com