Armağan
Küçüktüm? Bahçemiz vardı.
Büyük, uçsuz bucaksız... bir bahçe...
Bahçemizi süsleyen;
Ağaçlar ve hayvanlar dostumdu
Servi, akasya, çenâr, kavak...
Bense;
Daldan dala konan yüreği yaralı
Kanadı kırık bir kuştum. Çenâr saygıydı,
Servi sevgi, akasya hoşgörüydü.
Kümeste çilli tavuk yumurtlardı.
Yumurtaları altındandı.
Horoz ise güne ?Merhâbâ? ile başlar
Güne gül saçardı.
?Kabarama kabar ama,
Kel Fatma, annen güzel sen çirkin?
Şarkısını söylerdim.
Hindi kızardı. Kabarır peşime koşardı.
Ben! ... Korkardım... Kaçardım...
Beni kavak kurtarır... Kanadım olurdu.
Küçüktüm?Küçücüktüm.
Aldılar beni altın kafese koydular.
Üzerime beyaz bez örttüler.
Telli duvaklı ağaca astılar.
Kırmızı yeşil gözyaşım,
Toprağa düştü... Ayçiçeği oldu sonrâ,
Küçüktüm?Küçücüktüm...
Bir sabah kalktım. Kafesten kaçtım.
Taş duvarlar içinde yaşamayı unuttum.
Yaşamanın bunca güzel olduğunu
Anlamadım.
süreyya aktaş

Şiirle Büyüyen Bir Dünya | http://www.siir.sevdaligul.com