YAZ GÜNEŞİM
HAYKIRIYORUM İSMİNİ DUVARLARA
GİTTİĞİN O AYAZ O SOĞUK
VE SESSİZ SOKAKLARDA
GEL GELDESEMDE ÇIĞ*LIK ÇIĞLIGA
BİLİRİM GİTMİŞSİNDİR DÖNMEZSİN BİRDAHA
ARTIK GÜLÜŞÜM ANLAMSIZ YAŞAMAM SEBEBSİZ
DÖN YAZ GÜNEŞİM DÖN SEVDİĞİM
BİR AĞAÇ ALTINDA YAKTIGIM BU ATEŞİ SÖNDÜR
YADA BENİ BENLİĞİNLE ÖLDÜR...
PERVİN GÖKÇE

Şiirle Büyüyen Bir Dünya | http://www.siir.sevdaligul.com