Kudret
Sonuna kadar açmıştı kollarını kucaklabilmek üzere evlatlarını.
Bir de baktı ki evlatların yarısı var,yarısı gaiplerde.
Kendine dönüş vardı aslında, çünkü evlatlarıyla kendi aynı...
Yani yarısı kendini tanıdı,kalanı kendine yabancıydı.
Sonunda herşey O´na çıkıyordu mahçup yalnızlıklarda.
O´na derken aslında kendimize.
Gökyüzüne bakarken aç kollarını
Ve hisset içindeki gücün sonsuzluklarını...

Fatih Aylan

Şiirle Büyüyen Bir Dünya | http://www.siir.sevdaligul.com