Cemre Düştü
Yer bilmeyişi geçmişten kalma
Her gelişi gidişlere aşina
Bendim bu sevdanın sürgünü oysa

Zincirlere vuruluyken sevda
Yönsüz, çılgın bir rüzgarda
Sanki, ipini kopartmış bir uçurtma
Yenildi gurura savruluşun sancısıyla
Üşüdü tek başına ayrılık uykusunda

Olur olmaz bir anda
Sürüklenince yaşamın aykırı akıntısına
Yürek kanadı, kırlangıç kanadında
Usulca sızarken kan damla damla
Cemre düştü havaya
Karıştı su başındaki kıpırtısız yalnızlığa
Gözyaşı da bulaşınca yağmura
Can verdi kuru, çatlak toprağa
Baharda irkilerek uyandı sabahın alacasına
Bölüşülmüş duyarlılıklar solgunluğu parlatınca
Yeniden kök salarak
Yaşama yayıldı sevda
Yar dününden yar sürgününden arta kalan yanıyla

Demet Duyuler Doğan

Şiirle Büyüyen Bir Dünya | http://www.siir.sevdaligul.com