Duygulandım Ben Yine
Duygulandım Ben Yine


Gecelerin sensiz ve sessiz karanlığında,
Dert ve çilelerimin hüzünlü kahırlı yalnızlığında,
Kaderime isyanımın başkaldırımın sarhoşluğunda,
Duygulandım, duygulandım ben yine.

İsyanım kadere, başkaldırım talihe.
Sitemlerim hep kaprisli çıkan sevgililere.
Sesleniyorum size bana anlayamayanlar.
Sözüm size, sevginin anlamını kavrayamayanlar.

Gönlüm acaba neden hep anlayışsızları sever.
Gözlerim acaba neden hep güzelleri seçer.
Kalbimi acaba neden hep vefasızlar yakar.
Duygularımı acaba neden hep duygusuzlar yıkar.

Benim gönlüm delimi divane mi?
Gözlerim acaba açık değil kör mü ki?
Duygularım değersiz oyuncak mı ki?
Kalbim vefasızları sevecek kadar mantıksız mı ki?

Korkuyorum artık bu ışıkta söner.
Belki bu sevgi de hüzünle biter.
Kalbim sevgi ateşiyle yine yanar.
Kabuk tutmuş yaram tekrar kanar diye.

Deli gönlüm uslanmadın mı artık hala.
Sevme ne olur bir başkasını daha.
Bahtsız gönlüm yandığın yetmez mi hala.
Ne olur yakma,yakma bir sevgi ateşi daha.

16/03/1989
Muharrem ÜZÜMLÜ


Muharrem ÜZÜMLÜ ÜZÜMLÜ

Şiirle Büyüyen Bir Dünya | http://www.siir.sevdaligul.com