sessiz fırtına
taşıyamaz oldu bedenim ne seni,ne de sensizliği... hayatıma zamansız girişlerin yordu beni... her defasında ´belki kalır´dedim kendi kendime ama ardına bile bakmadan gittin her seferinde... ağrıma gidiyor artık kalmanı ümit edip de gözyaşlarıyla ugurlamak... başka kollarda hayat bulduğunu düşünmek agrıma gidiyor... çimen yeşili gözlerinde başka gölgeleri görmeye dahi tahammül edemezken; kalbinde birbaşkasına yer verdiğini bilmek; düşüncende birbaşkasının olduğunu bilmek; kahrediyor beni... gözlerinde ebediyen hapsolmak isteyen ben, gözlerindeki o yabancıdan korkuyorum... kimbilir kimin gölgesi gezmekte yüreğinin derinliklerinde... kimbilir kimin ayak izi var kalbinde... kimbilir kimin omzuna yasladın başını... ama sen hiçbir zaman bilmedin, içimde kopan sessiz fırtınayı ya da uğruna döktüğüm gözyaşlarını...
yalnızlıklar kraliçesi

Şiirle Büyüyen Bir Dünya | http://www.siir.sevdaligul.com