YAŞAMA SEBEBİMDİN
Yağmurlu bir günde,
Trenin buğulu camından dışarı baktığımda,
Hasretin o en derin yerinde,
Sen düşmüştün içime.

Yalnızdım, bir başıma kalmıştım,
Belki sen bunun farkında bile değildin,
Ya da ben, farkında olduğunun inancıyla,
Kendimi kandırıp, avutmaktaydım.

Nereden bilebilirdim ki,
Sana duyduğum özlemin, içimde derin yaralar açacağını.
Nereden bilebilirdim ki,
Yaşamın, bu kadar acı verir hale geleceğini.

Oysaki sen benim, yaşama sebebimdin,
Ama bunu bildiğin halde, çekip gittin.

ORHAN BÜLENT KAPTANER

Şiirle Büyüyen Bir Dünya | http://www.siir.sevdaligul.com