Bir can verdim cansız hayalinde...
Aklıma gelir, isminin keşkelerinde...

Giden gitmişliğiyle övünürse, kalan
Kalmıslığıyla gurur mu duymalıdır...
Kim yetim kim şanslı, kim mağdur
Bilinmezki.

Sevgi o kadar yüceleşirki,
Dünyanın merkezinde bir sen bir o.
Halbuki yürek sevgiyi bir o kadar çabuk eskitir
Parçalar, unufak eder.

Katran karası gecelerin zift kıvamı ağırlığında
Boğulmak istersinde beceremezsin
Kahretsinler başlar iççekislerle

Üç beş nobetleriyle biter çoğu gece
Pencerende günesi doğduramaz, ayı
Batıramazsınki.

Ne tuhaf duygudur ölmek ey sevgili
Yanağımdan süzülen iki damla yaş gibi
Yığıldım kaldım, gölgenin üstüne.
Baran ÖZBEY

Şiirle Büyüyen Bir Dünya | http://www.siir.sevdaligul.com