Hasret
Akşamları bir efkâr çöker odama,
Yalnızlığa türküler tuttururum ben.
Şem?in o mağrur, hazîn kıvılcımında
Ebedî bir sevdâya tutuşurum ben.

Aklımda gülüşün, dilimde adın var.
Yegâne yârenim oldu şimdi, efkâr.
Şahittir sevdama bu dilsiz duvarlar,
En başka, tek onlarla konuşurum ben.

Ayrılığın sızısı çöktü gönlüme,
Yârim, sen nerdesin, şimdi, ben nerde.
Şiirler yazdıkça şu acı hasrete
Eski günleri yâda kavuşurum ben.

Ay?ın şavkı suya bir resim çizende,
Yalnızlık acısı, câna tak edende,
Şeb? olunca, burada, o hayâlinle
Ellerin elimde buluşurum ben.

Ahmet Yanıt

Şiirle Büyüyen Bir Dünya | http://www.siir.sevdaligul.com