Sensiz vede sevgisiz...
Bazen kendimi bir ysyk gibi hissediyorum
Bir mum sanki, karanlygy aydynlatan
Yeterince umudum var yanacak
Yeterince sevdam var yakacak
Ama bu yeterli mi....
Alev sadece benim, yakan benim, yanan benim
En ufak bir esintide
Yada siddetli bir rüzgarda sönüp gidiyorum
O zaman tedirgin oluyorum,üsüyorum, korkuyorum

Bazen de aydynlyga ysygy ben yakyyorum
O kadar aydynlyk ki,
Etrafymdaki aydynlyk gittikce aydynlanyyor
Biraz daha aydynlyk, daha sycak, daha sevecen
Yüregim kypyr, kypyr
Alev alev saryyor benligimi umutlar
Caresizligimi, yanlyzlygymy unutuyorum

Bazen de yaktygym bu ates köz oluyor
Artyk gözle görülmeyecek kadar
Söndü, sönecek....
Gittikce karanlyk oluyor, hava soguyor
Ben bitiyorum, ben yok oluyorum
Sensiz vede sevgisiz....

Seni unutmak sandygymdanda zor
Öyle alysmystym ki sana
Tutku degil bu, deli bir sevdaydy
O sevda denilen ates
Her defasynda yeniden tutusuyor yüregimde
Gecer mi dersin bu yyldyzsyz geceler
Bu günessiz günler....
Alysyrmyym dersin sensiz bu hayata,bu yanlyzlyga
Özlemine dayanabilecekmiyim sevdigim....

Sensiz vede sevgisiz...
Fadime Gül

Şiirle Büyüyen Bir Dünya | http://www.siir.sevdaligul.com