SİSLERDE SENFONİK ÖZLEM

Âh akşamlar, akşamlar!
Sessizliğe,
sensizliğe gebe,
ıpıssız yalnızlığa,
zifiri karanlığa gebe akşamlar!
Sisler gibi çöker akşamları
senfonik kimsesizlik,
tortulaşır içime
kök salar gamlar!

Hasretim depreşir,
dertlerim depreşir,
hüznüm, elemim artar;
tipiler terkedilmişlikten yüreğime
acılardan karlar!

Yapayalnız seni düşlerken...
Hayâlin gelir karşıma...
Özlemin burukluğu
gök gürlemesi gibi
yükünü yükler gözyaşıma!

Gözlerim, hislerimle
görüntüsüz pencerelerde
uzaklarda gölgeleri kovalar;
içimdeki dehlizlerde
yükselirken sular,
kördüğüme döner beynimde
kangren duygular!

Yavaş yavaş başlar gece...
Beynimde karmaşık sayısız düşünce...
Ruhuma yağmur yağmur hasret
çiseler ince ince.
Unuturum her şeyi, kendimi
aklıma sen düşünce,
seni düşününce!

Bilirim yollardadır senin de gözlerin...
İç geçiriyorsundur belki de;
benim seni düşündüğüm gibi
sen de düşünüp beni, derin derin!
Üzülme! Sabret!
Sonu gelir her şey gibi
Sonu gelmez sandığımız bu günlerin!
Bir gün mutluluk alır yerini üzüntülerin!

Yorgun düştüm yollarda,
yollarını beklemekten
özlemimi bitirecek
kollarını beklemekten
umutlara özlemimi yüklemekten
ruhum âdetâ oldu kalbur
usandım hayâlinle yetinmekten
- zâten o da hep muallakta durur
gittiğin gibi hayâlini de götüreceksen
ne olur!
rüyâlarımda bâri beni
bırakma ne olur!

03/05/94 Kastamonu

Kadir Karaman

Şiirle Büyüyen Bir Dünya | http://www.siir.sevdaligul.com