Melâl-i Dergâh
....................ay saatlerini ansıyorum,
mutlanıyorum kendime,
bir bahçe duvarı,küs bir kaldırım
sevilmez bir baykuş yalnızlığı tünüyor ellerime...
ki ellerim sen de..!
sıyrıklarım var evvelden ahire meyilli
seni s/ayıklıyorum ve sana çokça benzeyenleri...
...............
kalçaları yuvarlak ve kıvrak
deniz yosmalarına öykünüyorum..
kahkaları şen,gülüşleri parlak
dulluğuna mülteci bir eylül orospusu
bekaretini saklıyor ´kasım´ın
ahh ´kasım´ deme m
kendime d/üşüyorum....
.............
çocukluğunun meskun hatıratı,
metruk bir öpüş dudağımda,
gözlerinin segâh dinletisi
ve ruhumun dergâhı sözlerin
......elleri(n) i demedim
ve kirpiklerini.....
sevdim (mi) seni,sana benzeyenleri
yağmur sonrası titremelerde ruhum
adımı bile (bile) unuttum...
bitik bir usum,
işte bu yüzden
sevdim (mi) seni bil(m) iyorum...
sol göğsümde bir mendil
(annem önlüğümün cebine koyardı oysa)
aksa da burnum içime çekiyorum
çocukluğum çoğalıyor bebeklerimle,
seni artık silmiyorum..
Elif Arpacı

Şiirle Büyüyen Bir Dünya | http://www.siir.sevdaligul.com