N E D Â M E T


Göz açıp kapasıya geçti zamanım benim
Bitti ömrüm ziyanla,bitmez figânım benim.

Ne hayâller kurmuştum,harman yeri göğsümde
Ahlara durak oldu,yaralı canım benim.

Neyi,kimi sevdimse netice hüsran oldu
İhâneti gördükçe buz oldu kanım benim.

Mesut olup gülmeyi arzuladım ömrümce
Acılarla yoğruldu ömrüm her ânım benim.

Sarıldım çâre diye muhannet mihnetine
Olmayınca tutmaya bir vefâ dalım benim.

Aradım bulamadım,derdimin dermânını
Beklentide tükendi gücüm, dermanım benim.

Acıların hışmına uğradım her mevsimde
Yapraksız ve çiçeksiz kaldı fidanım benim.

Gitti gençlik elimden,kaldı posa geriye
Zânnettim ki sürer hep devrim, devranım benim.

Faydasız işler ile tükettim hayatımı
Hazinem çerçöp dolu,bomboş kervanım benim.

Benliğimin zoruyla şaşmaz yoldan ayrıldım
Geçti birden başıma, iğreti hanım benim.

Çağladı durmaksızın gözümden yaş dinmedi
Duymadı çığlığımı bir kez cânânım benim.

"Göçmen Kuşlar Dönmedi" adlı kitabımdan
Kadir Karaman

Şiirle Büyüyen Bir Dünya | http://www.siir.sevdaligul.com