Hep Sonbaharlarda, Sevdalanırdım
ateş dikenlerinin,
çıtır çıtır kızardığı,
kasımpatıların,
göğe doğru uzandığı,
günlere rast gelirdi,
gönülce perişanlığım..
sondan bir önceki yaprak,
yere değil de,
içime düşer,
ve yeniden yeşerirdi,
dal budak...
kirpiklerime bir masum bakış,
ya da bir ince ses ilişirdi,
kulağıma..
ne olduğumu,
ve daha neler olacağımı,
bir yüreğim bilirdi..
?Kasım? yerinde kalsın,
?Aralık? gördüm,
içeri mi girsem diye düşünürken,
yapraklarla sararır,
ayazlarda morarırdım.
ama ben,
hep,
sonbaharlarda sevdalanırdım..

ilk bu yıl,
ve birlikte görmüştük,
karların,
dallarda çiçeklenişini.
sana,
?papatyam? dediğimde,
kırlar beyaza bürünmüş;
?gelinciğim? dediğimde,
tepelere,
kızıl kostümlü,
gelincikler yürümüştü.
kırk bir yaşımda,
ve tam kırk bir kere,
baharlanmıştı Ankara,
gelişinle..
acımış ta,
kokusuz şehir çiçeklerine,
püfür püfür leylâk bile üflemiştik,
Ahlatlı belden,
pürneşe..
hatırlarmısın,
sevdamı dillendirirken utanmış da,
başımı öne eğmiştim,
çünkü ben,
ilkbaharda,
ilk seni sevmiştim..
Mustafa Erçin

Şiirle Büyüyen Bir Dünya | http://www.siir.sevdaligul.com