Üç Yüz Yetmiş Yıl
kalbinde uykusuzdu
kalbinde doyumsuzdu
kör talih vurgunu akşam

terk ediş sandı yıldırımları
çakarken solardı bahçeler
kör ediş sandı yürekleri

o vardı önce de güncede
anladı gözlere gölge dut
yıl derin kuyulara düşdükçe

sokaklar aşardı ay ışığı
tutsak ruhlu bahtsızlıkta
günceler dolardı gecelerde

iki dize özveri öksüzlüğümüz
ya kavgamızın ilan?ı aşkı
ya olanaksız sevişmelerimiz

anladık biz ikimiz solarak
yanarak hatta doğduk aşka
bu aşk başka bambaşka

olanak bulmayacaktı zaman
bu anlara haykıran sevgiye
bir başka boyut hayrandı o an

işte bir hayat
işte bir tane daha
üç yüz yetmiş yıl hatırasına

ve nerede o güçlü güven
nerede gidişin hüznü hani
olur mu ayrılık böyle derin

üç yüz yetmiş yıl hatırasına
Ömer Serdar

Şiirle Büyüyen Bir Dünya | http://www.siir.sevdaligul.com