Enver Gökçeyi Taştîr
Şimdi sargısız, merhemsiz, çaresiz geliyorum
Tütünüm de yok bastırmaya yarama
Gönlümü içekleyen sevgilim de,
Kanadım kırık, sevdadır geliyorum
Bir meri keklik gibi...

Ağır yaralılar taşıyorum
Volkanları sırtımda yanardağların
Mahşeri aşklar geçiyor yüreğimden
Suskuyla köpüren derin uğultular taşıyorum
Alınmıştır ağzım dilim elimden.

Ekmek işkencede mahzun
Çalınmış haklar, gökyüzü, kırlar kürsüler
Kan sızan dudaklara eski gülüşler,
Tutanakçısı bilincin, ömrün, umudun
Ölüm adın kalleş olsun...

Sen bir efkar gelmiş de ağlıyorsun
Daralırken ufuklar gölgeler düşmekte yaşam bahçeme
Dertler de çoğalıyor, biriken isteklerdesin
Akortla sazının tellerini yurdun sesleniyor
Akşamla değiyen şeylerin haricindesin.

Beni usul, beni yolca götür
Terkine al, duymalıyım al atın terli sağrısını
Geçmeden çağım, sevgiliye beni gonca götür
Vurulsam da düşsem de mor karanlıkta
Işıltılı gündüzlere gitmeliyim...
Özgen Seçkin

Şiirle Büyüyen Bir Dünya | http://www.siir.sevdaligul.com