Kelepçeler
Kelepçeler; âh o kelepçeleri taktigin ellerim
matemin hüzünlü ekseninde dönüyor ha bire.
Kulaklarimda bir mâhkumun sessiz iniltileriyle,
yalinayak; bosluklarda ilerliyorum sensizlige.
Nereye gider bu yolun sonu, nereye çikar?
Bu gönül bu kesmekesten ne zaman bikar?

Kelepçeler; bilinmez yollarin garip yoldasi
ve korkular; heyelan gibi gelmekte üzerime.
Bir sona yaklasirken, bir sondan kaçisi,
temsile özenmekte ayriligin soguk haliyle.

Kelepçeler; sanki bileklerimde izi kalmis.
Yanaklarim hâlâ islak; lâkin gözlerim akmis.
Hiçkiriklarin âh-ü figâni sarmis da olsa,
benimle gülen, benimle aglayan güller solmasa.

Kelepçeler; titreyen ellerimde benimle tutsak.
Bir ayriligin.. yikimin.. ve ihtimalin sahidi.
Suskun dudaklara yazilan izdirabin kitabi.
Sayet varsa, kavusmanin, sabahsiz gecesi
Ahmet Arslan

Şiirle Büyüyen Bir Dünya | http://www.siir.sevdaligul.com