Yüreğe uygun acılar
bir sağ omzum vardı
bir de sol omzum
bir kez bile koymadın başını

insan yüreğine uygun acılar yaşamalı
adı kötüye çıkmış bir iklimde fazla kalmamalı
yüzü yeşile dönük de olsa
her mevsimce benimsenen bir ağacı sevmemeli
ve uykuları göçebeleşiyorsa
bedeninde birer sığıntı gibi duruyorsa rüyaları
oturup yatağını kollamalı

kışlara koşar adım giden güneş
bahçelerin dışında büyümeyi
aklına koyan ahlat ağacı
ve terli avuçlarımdan
tekin olmayan sulara inen geyik sürüleri
beni yalnız bırakıp gitmeyin
gitmeyin anlayın işte
ben onu çok özledim

yüzüne bakılmaz bir yalandı beni sevdiğin
yüreğimin akıl sır erdiremediği bir yalan
bir türlü yüreklenip resmine bakamıyorum
kalbimin rutubetinde
şimdi yüzüne kirli bir esmerlik çöreklenmiştir
saçların ve aseton kokan tırnakların uzamıştır
ve yıldız yüklü gecene
becerikli bir ay bile konmamıştır

dolunay tozlu köy yolunda
beni bekliyordur şimdi
elbet aklımı alacak bir öpücüğü daha vardır
babamın
ve annemin kötü günler için sakladığı
saçlarımı okşayacak ellerinden kalmıştır

iklimlerin silkelediği bir bahçede
ağaçlarda aldatıcı bir kahkaha gibi
patlayınca kuş kanatları
yüzümü güneşe çevirip terli avuçlarımı
kurutacağım
uzayan tırnaklarımı ve saçlarımı seveceğim

yüreğim
sen beni anlarsın
ya omuzlarım
onun bir kez bile başını koymadığı omuzlarım
asıl onları nasıl avutmalı
Yasin Erol

Şiirle Büyüyen Bir Dünya | http://www.siir.sevdaligul.com