Yalnızlık Kalesi
Yorgun düşmüş,
Avucumda aşkın son ter damlacıklarını
silmeye çalışıyorum
Gözümden akan her damla
Bir inci tanesi misali seni yansıtıyor bana
hüzünlü bakışlarla
Dalgalı saçının tek teli;
Ki senden kalan
Gözümden bile sakındığım en nadide hazine
Yüzümü okşuyor yumuşacık ellerin gibi,
Senden bana ilk hatıra.

Bir kurşun gibi saplanıyor beynime alev dolu bakışların
Isırıyor, koparıyor bedenimden parça parça
Tutulamayan sözlerin hoş anıları
Beynimin içini bir kurt kemiriyor
Adı sensizlik
Yedikçe adını sayıklıyor bana
Dudaklarıma yansıtıyor isminin ilk harflerini
Ölümle pençeleşen bir hastanın
bilinçaltındaki arzusu gibi.

Bana son kez sarıldın,
Ölüme mahkum bir kanserlinin acısını unutturmaya çalışırcasına
Son kez elimi tuttun,
Sürgüne gönderilecek bir lanetlinin hasretini hafifletmek istercesine
Son kez öptün,
Savaşa gidecek ve dönüşü belirsiz bir askeri cesaretlendirmek umuduyla
Farkında değilsin halbuki
Ben ne sana sarılmaya
Ne elini tutmaya
Ne de seni öpmeye
Asla doyamam
Yine de yeterdi bana
Yanımdan ayrılmayan bakışların ve gülüşlerin en güzeli.

Gözlerime baktığında görmeni isterdim
Benim için ne kadar anlam taşıdığını
Kalbime dinlediğinde duyacaktın
Senden saklayacak bir şeyimin olmadığını
Bana tüm bunları bildiğini,
Benim ne kadar iyi olduğumu söylesen de,
Savaşının ben olmadığımı desende
Kalbinin ve ruhunun derinliklerini aradığında
Seni bekleyenin ben olduğumu anlamanı isterdim

Düşüncelerim tüm umutlarımı törpülese boşuna
Duygularım o kadar güçlü ki;
Seni hatırladıkça tırnağımdan daha hızlı uzayacaktır sevgimin filizleri
Alev denizi gözlerin ve gözlerinde ben
Hep varolacak en derin rüyalarımın sonsuz okyanuslarında
Tüm zamanlar senin olsun,
Bana senin varlığın yeter...
Fikret Çalışlar

Şiirle Büyüyen Bir Dünya | http://www.siir.sevdaligul.com