ELLERİN
Dün gece ilk defa yenik düştüm uykuya,
Akmayan yaşlarım kanlı gözlerimde dondu
kaldı yine.
Hülyalara daldım.
Ancak yüzünü göremedim,
Ellerin vardı,
Tütünden sararmış, kokan ellerim üşüdüğünde
onları saran ellerin,
Gayet pürüzlü suratımda dolaştılar, kafi demde
sıcaktılar,
Açlık yürüyüşündekilerin, kavgasına sarıldığı
gibi sarıldım ellerine,
Ne pahasına olursa olsun; bırakmamacasına,
Bırakmadım da,
Ama yine yenik düştüm uykuya
Ellerin yavaş yavaş çekildi ellerimden, sanki bir
med-cezir.
Uyku, ?eyvallah? dedi, çekti gitti.
Seni de götürdü,
Ellerini de...!

Emrah Büyükkoz

Şiirle Büyüyen Bir Dünya | http://www.siir.sevdaligul.com