Ezan sesleri
mutsuzluk veriyor şu ezan sesleri
olmayan birşeyleri anımsatıyor
çölde susuzluğu sevgide sensizliği
yokluğa alıştırıyor insanı, köleliğe
açlıkla doyuruyor, bilgisizlikle eğitiyor
korkuyu sevgi diye yutturuyor ezgiyle

ne çok seviyorlar tanrılarını
kavuşmamış, tatmamış, ayrılmamış
ama tapıyorlar varmışçasına
oysa benim tanrım sendin
etinle, kemiğinle
gözlerin, dudakların, ellerinle
kavuştum, taptım ve yitirdim
mutsuzluk veriyor şu ezan sesleri
Celal Kabadayı

Şiirle Büyüyen Bir Dünya | http://www.siir.sevdaligul.com