Can Arkadaşım
O yıllarda her şey viran
O yıllarda her şey dağınıktı
Hayat hep siyah beyaz akardı....
Akşamları langırt bilardo kavgalarını
Hep çalıkuşu kıraathanesi saklardı....
Çiçekli bakkal önündeki .... sohbetlerimize
Tek tanık...yıldızlar vardı..
Kuyruklusu...saman yolu olanı...
Ben hep.....tek başına olanları......
Silik duranları seçer.....sonrada....
Şiirler yazar...şiirler okurdum......
Dertlerimizi arşa çıkarır....
Ağlamaklı halimize naralar atar
Kahkahalarımızı yetmiş ikinci sokaktan
Yüzyirmialtıncı sokağa salardık...
Bu durumdan....
Kimileri şikayetçi..kimileri halimize imrenirdi...
İmrenirdi ,,ya,,,
Hatırlar mısın hayallerimizi
Cepte metelik yoktu.....
Yolda duran külüstür otomobillere
Kurduğumuz hayalleri
Hani ?...tavuklar bile kümes yapmazdı
Sağı solu altı üstü pas ve çürük içindeki
Kırmızı otomobili....
Yada ayaklarımızın içinin kar suyundan vıcık vıcık olduğunu
İliklerimize kadar donup titreye titreye dolaştığımızı
Hani bir sevda üstüne yazdıklarımızı
Sonrada üç beş bira ile seni esir aldığımı
Söyle koçum bir daha bir daha söyle diye hıçkırıklara boğulduğumu
Sonrası yüzyirmialtıncı sokaktaki hicran naralarımı
Kırdığım üstüme başıma dökülen o bira şişelerini...
Sabahlara dek voltaladığımız site yıldızın taşlı tozlu sokaklarını hatırlar mısın?....
Yollardaki maymunluklarımızı kahkahalarımızı
Ya köşedeki ağlamaklı hallerimizi
İçimize kan kustuğumuz o tatlı acı dolu acayip duygularımızı
Karlar altında ki şehrin ....sadece ay ışığında ki o muhteşem halinde
Kurduğumuz masmavi...bembeyaz o çok temiz masum hayallerimizi....
Hatırlamaz mısın....tabi ki hatırlarsın.....bunlar bizim en güzel yıllarımızdı.....
Arabesk bilir ama pek dinlemezdin......
ta ki....o yüreğinin ortasındaki yangın volkanlara dönüştüğü ana kadar...
ah!...kardeşim......biz bu yüzden mi hep dertler insanı olduk.....ha...
dertler insanı.....sen ben hep bu yüzden derdimizden olduk dertler insanı
dinmek bilmeden kanayan yürek yaralarımız bizi çok üzdü....
bu anlarda hep birlikte olur...birlikte sorgulardık....duygularımızı...
birden eserdi...bir gece yarısı yada sabaha karşı..hiç farketmez..yürürdük..
az uzda değil iki saat sonra hep o mekan orası hep öyle kaldı.....
ulus heykel....civarı bizi iyi bilirdi....esasında....sadece telefon kulübeleri...tanırdı.
çok ağıtlarımıza tanık olmuşlar....telefonu sert kapamamıza alışmışlardı....
nede olsa onlar soğuk kış günlerinde sığındığımız küçük kulübeler
aşk fısıltıları söylediğimiz.....en şeker villalarımızdı.....kulübe palasJ
sonrası....hep aynı hikaye kırık kalpler sokağı yüzyirmialtıncı sokak.....L
bir aşağı bir yukarı.....ay ışığında ki türkülerimiz...şarkılarımız
türlü türlü masum hayallerimiz.....
_____Hatırlar mısın can arkadaşım birbirimize sığınışlarımızı...........
artık neredeyse şafak söker...biz ayrılmak istemezdik
ne tu af....şimdi bir çay içmeye vakit ayırmıyoruz...
o soğuk kış günlerinde önce beni eve bırakır...
sonra sen salınırdın....şirin tepeye doğru...
arkandan kaybolana kadar sana bakardım....
bilirdim aslan gibiydin..bir şey olmazdı...
ama ben yinede endişelenir....sabah ilk iş sana uğrardım.....
hemen tok olup olmamamı saymaz...ekmek kızartır yağ ve peynir sürerdin.....
üf!..ne güzel olurdu....valla hiç hayır demezdim.....
üstüne bir demlik çay az gelirdi...
sonrası malum...hayallerimiz başlardı...
aşklarımızı anlatır....garipliğimizi hiçe sayılmışlığımızı sorgular dururduk...
hiç ayrılmazdık....ben sende sen bende kendimizi unutur dururduk...
aslında en hoşumuza gidende buydu....
can kardeşim bu yanlarımızla...bu günlere geldik....
sadece biz biliriz...cidden zor geldik ..
öldük öldük dirildik.....
çok aç kaldık hep sustuk hiç söylemedik....
ne derin mevzudur bu ....
bunu bir sen bir de ben iyi biliriz....
yıllar böyle birbirini kovaladı gitti...
ben hercaice yaşarken...sen izdivaca çekilmiş...
kendi halinde..kendi doğrularınla....birlikte yaşıyordun...
biliyor musun bu halin...en sevdiğim...en doğru yanındı...
seninle ne çok şeyler paylaştık..duygu sellerinde ne çok boğulduk...
ne çok güldük..ne çok ağladık....ne çok yandık....
az isyan etmedik kadere......
yaşadıklarımızı...ne kalın romanlar anlatır..nede benim yazacağım.....binlerce dizeler.....
biliyorum..biliyorsun....yazsam....hayat yetmez...
ve yıllar bizi sürükledi...bugünlere getirdi....
hani az feleğin çemberinde,,,,
değirmen taşı misali ...un ufakta etmedi değil....
neyse can kardeşim...yaşadıklarımız ...bir tesadüften ibaret mi?..yoksa kaderin bir cilvesi mi?..bilmiyorum ..
tek bildiğim şu an yanımda olman.......
sana isyan kaldırıyor...sana kahrediyorum ...
böyle mi olmalıydık...Allah aşkına neredesin ya,,,
duysana sesimi kafamı taşlara duvarlara vuracağım...
söyle ..... buraları dağıtsam kaç yazar?....ha .
ölüyorum .ANLASANA?...
Eriyorum bitiyorum görsene
Dağıldım gidiyorum neredesin
Neredesin can arkadaşım
Koptum darmadağın oldum....
Bu kadar duyarsız olmana katlanamıyorum...
Hırsımdan şimdi..çatlayacağım
Görsene kardeşin kan kardeşin ölüyor
Sarılsana boynuma ağlama desene
Budala mahvoluyorum görmüyor musun
Beni senden başka kim anlar
Kim anlar gözyaşları mı yüreğimi
İçimdeki yangınlarımı söyleeee...kim kim .?..anlar
Anlamıyor musun bu büyük...depremi..........
Bittim!!!BİTTİ!........
İçimdeki.....artçı sancıları anlamıyor musun...
Darmadağın perişanım şimdi...............
Ne soranım ne sırdaşım...nede teselli veren
Bu merhemsiz derdin...dermanı olan yok ..
Ay ışığında...yıldızları sayacağım...şiirler okuyup ağlayacağım kimsem yok......
Yalan insanlar.....gibi....yoksa..yoksa.......yok...yok....
Anla artık.......gözlerime bak....
Yürüyüşüme ,,sessizliğime
Karşında eriyişime...
Sesimin titrekliğine kulak ver
Bazen ani çıkışlarımdan....hiddetimden anla
Bitiyorum...kör....gör artık....kardeşin ölüyor...
Bak şimdi yoksun....bu sen olamazsın
Ne oldu sana?...
Hani beni anlayan tek sen vardın
Hani ilk adımdan sonrakini bir sen bilirdin
Neredesin?... kahretsin neredesin?.....
Bak bu duvarlar hafif kalıyor...un ufak oldular
İsyanım çılgınlığım bir türlü dinmiyor
Döksene kafamdan aşağı buz gibi suları
Gör bee ..artık ölüyorum gör artık
Biliyor musun.....kimseyi senden başka kimseyi yanımda istemiyorum
Bugün yanımda sen olmalısın evet sen...sen olmalısın
AMA YOKSUN YOKSUN KAHRETSİN
Duyarsız nedir senin sorunun
Bir derdin mi var
Benden önemlimi benden ilerimi
Bak yaşayan ceset gibiyim....
Mahvoluyorum.....mahvediyorsun...
Halen görmüyorsun....can çekiştiğimi
Sana olan düşkünlüğümü bilmiyor musun
Bu sen olamazsın....bu benim can kardeşim olamaz...
Yok yok sen bendende dertlisin....
Ben kendimi unuttum....
Söyle nedir derdin...anlat ben yanında olurum....
Vallahi billahi benim bir şeyim yok ..
Umursama...takma kafana...
Ben hep böyle ajitasyon takılan
Bunalım adamın tekiyim ..
Ben duyguların adamı
Yalnızın derbederin tekiyim...
Bitti bende duygular...
Artık yalnız acılar var...
Böyle iç çektiğime bakıp...öyle durma
Sana dayanamam...ağlama...ağlama
Bak bende ağlamıyorum...
İkimizde dimdik ayaktayız
Sonsuza dek birlikte omuz omuza yan yanayız...
Canız kanız kardeşiz kan kardeş.......
ALLAH,ALLAH dayanamıyorum......
2000 24 EKİM can kardeşime ita fendir....onu çok seviyorum?
Murat İnce
Şiirle Büyüyen Bir Dünya | http://www.siir.sevdaligul.com