Gel!
Gel; nolursun, içimde umûdum tükenmeden!
Gel; bak bu kahrım beni, mağlûb edip yenmeden!

Gel diyorum, gel artık; son bulsun ızdırâbım!
Gel de yüzler süreyim; kıblegâhım, mihrâbım! ..

Gel; işlemez saatler, yine çarkında dönsün!
Gel; kov Zebânileri, cahîm yalaza sönsün!

Gel ki, gör Meftûnunu; hele bir bak hâline!
Gel, târif bul, anlam ver; tanınmaz mecâline!

Gel; kızıla boyandı, eflâtun erguvanlar! ..
Gel, iklimler değişsin; bekliyor bahçivânlar! ..

Gel; Yurdumdan göç etti, turnalar katar katar! ..
Gel! Gelmezsen ki eğer; Ülkem, Saltanât batar! ..

Gel; Ebrehe saldırdı, Gönül Sarayıma bil!
Gel, kurtar istilâdan, dâvet eder Ebâbil! ..

***Örümcekler, yuva yaptı hülyâlara; gelsene!
***Gelincikler, gri aktı rüyâlara; gelsene!
***Bed akrepler, zehir kattı devâlara; gelsene!
***Baş Melekler, ağıt yaktı fezâlara; gelsene! ..
***Gel!


20.10.2002 Münih 03: 05
M. Engin Karatay

Şiirle Büyüyen Bir Dünya | http://www.siir.sevdaligul.com