Yıkık Dökük Penceremden Seyrederken Seni
Yıkık dökük penceremden seyrederken seni
Bir kuşa benzetiyorum hayellerimi
Solmuş bir yaprak gibi
Yıkık dökük penceremden seyrederken seni
Uzaktaki ışıklara takılıyor gözlerim
Kimisi parlak kimisi ise soluk renkli
Etraf sessiz denizse durgun
Yıkık dökük penceremden seyrederken seni
Tutacak dileklerim var
Bir yıldızın kaymasını bekliyorum
Niye bu kadar sessiz sokaklar
Yıkık dökük penceremden seyrederken seni
Tam tepede bir dolunay
Resmini cizmiş denize
Yıldızlar neden bu kadar kıskanç
Yıkık dökük penceremden seyrederken seni
Loş bir sokak ışığı aydınlatıyor sokağımı
Güneş onun inadına doğuyor sanki
Yeni bir gün başlıyor unmadığım anda
Yıkık dökük penceremden seyrederken seni
Gece bitiyor
Kim bilir ne umutlarda tükendi
Kimi insanlar neşeli kimisi üzgün
Yıkık dökük penceremden seyrederken seni
Annem sesleniyor
Oğlum gitme vakti
Buruk bir sevinçler kalkıyorum yerimden
Yıkık dökük penceremden seyrederken seni
Muhsin Tunç

Şiirle Büyüyen Bir Dünya | http://www.siir.sevdaligul.com