Boyacı Kadın
Sen harabeleri sevdin incir ağacı
Bir de payına düşen her şeyi
Ah aşk bu / ah bu yürek travması
Ne kaldı oralardan
İçimize kanayan yaralarımızdan gayrı
Meydanda ayakkabı boyuyordu bir kadın
Taranmamış saçları kısacık tırnakları yenmiş
Elleri, gözleri, yanakları kundura boyası
Ayakkabılarını boyuyordu beylerin, ağaların
İskarpin giyen şalvarlı adamların
Boyacıydı, kadındı, hem de anasıydı
Okuyan pırıl pırıl iki genç kızın

Sen kelebekleri sevdin incir ağacı
Bir de ağlayan cırcır böceklerini
Bu yüzden mi seni seçti baykuş
Çünkü alçakgönüllüydün üstelik
Benden de ustaydın
Sivrisinekleri kendine çekmekte
Ve sevmedin insanım diyen hergeleyi
Aşk bu ah aşk bu yürek travması
Ne kaldı aklımızdan oralardan
Boyacı sandığıyla bir kadın
Bir de limon ağaçları / ki unutamazsın
Ne gecikmiş bir ekmek kadar utangaç
Ne tutulmuş bir dilek kadar ürkek ve saklı olsan
Ne de güneşli ve çok çiçekli bir bahar sabahına
İçinde son nefesin olarak saklasan adını
Yaşatamazsın

04/12/2003

Hayrettin TURAN

Şiirle Büyüyen Bir Dünya | http://www.siir.sevdaligul.com