KALPAZANKAYA
Nasıl götürebildin gözlerindeki kuşları
ya saçlarındaki baharı nasıl götürebildin
Dudaklarını götürebilirdin / hakkındı bu senin
Ama o hep mırıldandığın şarkını
Hakkın var mıydı götürmeye
ellerinin yumuşaklığını / sıcaklığını karnının
Her gece uykunda yanaklarıma damlayan
o çok uzak yollardan gelen sıcak-billur gözyaşlarını

Aklım Kalpazankaya yolunda / güneşli bir Temmuz günü
içim, budanmış ağaçların hüznü
vakit novaljin vaktidir
kendi ülkende mülteci / tek başına bir azınlık
sazların şehvetinin emiyorken zaman
yalnızlık, her gece düştüğün uçurum
ve saatler mızrap yalnızlığıdır


Haydi kalk şair dostum yağmura kapatma pencereni
Sürüme ayaklarını / ki yakışır mı sana koşmamak
Kalk da ver hele bir elini kaleme
Aç kulaklarını da dinle hayatı a gözüm
Hangi sırlara gebedir sabrın hüneri
Yoksa öldüm mü / yaralı bir kuş misali oradan oraya
Uyan ne olur tut nabzımı yorgunum anne
Nihayet öldüm mü yoksa
Ölmüşsem duyurmayın bana

Aklım Kalpazankaya yolunda / ateşim otuzdokuz
Uçurtmam koptu gitti ben sen de kaldım
Topacım döndü büyüdü ben çocuk kaldım

Gerçeklerden kurtulduk / sanal dünyalar kurduk
Yırtıp attık şiiri / siber alemler bulduk
Naylonlaştı bu dünya / şaire yoktur ilham
Şiir tıkandı diyorlar
oysa tükenen insan
demiyorum yine de
ben biliyorum sonumu da söylemem kimseye

Gözlerin senindi kuşları benim
Saçların senindi baharı benim
Aşkımızındı o mırıldandığın şarkılar sevdiğim
Oysa çiğneyip gittin kalplerini
Yolunu bekleyen tüm çiçeklerin




Aklım neden Kalpazankaya yolunda
Ateşim ne zaman çıksa otuzdokuza
Sen beni ilk Burgaz?da mı terk etmiştin yoksa
Oysa yaşamak dediğin, bir araya gelemez parçalarda
Yine de yaşamak ne güzel şey / ne güzel şey yaşamak
Kulağıma şarkılar söylerken ölmüşlerim
Geçici bu dert, bu ayrılık, bu kederim
Ben gelmeyeceğim ölüm beni beklemeyin

Hani derin denizlerin diplerinde şiir bahçeleri vardır
O bahçelerde solgun bir çiçek gibiyim
Yüksek ateş kurbanıdır sayıklayan bu şiirim
Vakit novaljin vaktidir mutlu yıllar sevgilim
Bir geminin çapasına tutunur da belki
tutunur bir gün dönerim
sana yine uyduruk şarkımı söylerim ;

Uçurtmam koptu gitti ben sende kaldım
Topacım döndü büyüdü ben çocuk kaldım.


03/01/2003

Hayrettin TURAN

Şiirle Büyüyen Bir Dünya | http://www.siir.sevdaligul.com