SEVMEK

Sandalının raspalayan balıkçının umududur sevmek
Çocuklara armağan ettiğim çocukluğumdur
Eskiciye sattığım bisikletimdir dört ekmek parasına
Kabuslu gecelerde anaların avuntusudur
Üst aramalarında yakalattığım şiir kırıntılarıdır
Sevdiğime dokunamadığım ellerimin nasırıdır
Karabaş bir cigaradır yoksulun gömlek cebinde
Bir misafir bile olamamaktır yarin serçe yüreğinde
Gülmeyen güldür sevmek / sevmek koparan elde

Sevmek diyorum sevdiğim / sevmek diyorum sevmek
Döneceği yeri olmayan bir misafirdir hayata
Haşhaş çiçeğidir bazen değişir rengi yağmurla
Tedirgindir sevmek, güvenmez kaybetmemiş insana
Sevmek dediğin sevdiğim sevmek bir emektir
Kokusuz bir çiçektir O / Kanadı kırık kelebektir

31/10/2002

Hayrettin TURAN

Şiirle Büyüyen Bir Dünya | http://www.siir.sevdaligul.com