Koltuk Altında Tavla
abonman biletli otobüslerde hediye ettik sevgimizi,
çünkü hiç bir zaman randevu almamıştık
sevgimizi paket yapmak için.
biz ayakkabıcı çocuğun sevdasını biliriz,
bir anlık bakışa ömür verildiğini.
sevmesini de biliriz yardan ayrı,
olsun deyip sineye çekmesini de.
şarkılarımız var gönülden: ´sen mutlu ol yeter´.
ölümü de biliriz ağlamasını da.
nasıl olsa hepimiz bir gün -ölmeyeceğiz-
ölüme kızıp ölüme inat severiz.
yaşadığımızı
sevdiğimizin gözlerinde bittiğimizde öğrendik biz.
ama ne yapalım hiç çift okey gelmedi bize,
hep başkaları koz söyledi biz ikiye razı olduk.
bir kez düşeş atmıştık onda da kırığımız vardı
koltuk altımızda hep tavlayla dolaştık,
yüreğimizde yarım bir sevda öyküsü...


Resit Sipahi

Şiirle Büyüyen Bir Dünya | http://www.siir.sevdaligul.com