Bu Kent Seninle Bambaşka
Bu kent seninle daha güzel;
Bu kent, seninle bambaşka?
Güneş batıyor ardımızdan;
Ve alev-alev yansıyor kızıllığı,
Karşı kıyının pencerelerinden?

Yayılmışız aşk bahçemize,
Burnumuzda rengarenk kokular,
Önümüzde deniz,
Birazda üşüyoruz belki,
Varsın üşüyelim:
İstanbul?u yaşamak seninle bambaşka;
Seni yaşamaksa, İstanbul?da?

Salına-salına yürüdüğümüz kaldırımlarda çektiğin
Sanal fotoğraflarım duruyor zihnimde.
Bir oyun muydu omzumun üzerinde yükselttiğin dolunay ?
Yoksa bir perspektif miydi yakaladığın ?

Yüzündeki tebessüm,
Sevincim oluyor;
Uçurtması semada,
Çocuklar gibi?

Bu kent seninle bir başka güzel;
Bu kent, seninle aydınlık?

Beyaz bulutlardan,
Bir perde çekmiş önüne Ay.
Sobelemek için bizi,
Saklıyor kendini...

Mehtap, hüzünlü değil bu akşam;
Kentin ışıkları yalancı yakamoz, denizin üzerinde?
Seyrediyoruz geceyi
Ve ayrılık vakti yaklaşıyor dolunay zamanı?

Gözlerin geceden siyahtı;
Gözlerin Ay?dan parlak.
Gözlerine baktım,
İstanbul?u gördüm;
İstanbul?da kendimi,
Kendimde seni?
Bu kenti hep sevdim;
Seni, bu kentte?

16/05/2003

Engin Dize

Şiirle Büyüyen Bir Dünya | http://www.siir.sevdaligul.com