OLMAZ YA..
OLMAZ YA!

Farzet ki kavuştuk...
Seviştik delice..
Yorgun düştük..
Toprak acıtır her yanını.
Ne yatağım,
Ne kadife tüylü koltuğum var.
Çulsuzum ben..
Çulum bile yok benim..
Hani laf aramızda,
Hırçındır sevişmelerim.
Sanki vatan savunmasında gibi,
Kuşatırım her yanını.
Azgın,
Gözünü kan bürümüş
Memedler gibi.
Hadi yüreğin doydu diyelim
Sevişmelerimizle.
Sonra bir sızı başlar,
Midemizde.
Bir lokma ekmek,
Bir yudum su.
Sunamam ki..
Kazanlar dolusu
Yokluktan başka..
Anamın gözü çıkmasın!
Çıkıp ulu orta,
Hey bana bakın,
Siz benim babamın
Kim olduğunu biliyor musunuz?
Diye haykıracak,
Namı değer, anlı, şanlı,
Babam bile yok.
Kim tanır rahmetli
İşçi emeklisi
Köylü Muzaffer?i?
Anamın gözü çıkmasın..
Aşk yürek doyurur güzelim,
Karın doyurmaz...
Boş mideyle bir tanem,
Sevişmek te hoş olmaz..


Ahmet Ocak

Şiirle Büyüyen Bir Dünya | http://www.siir.sevdaligul.com