YARASA

Kirli camın ardından
Tertemiz yüreğimle izliyorum bugün şehri
Kararmakta olan tenhalar
Vızır vızır arabalar çekiyor dikkatimi
Bir de boynu bükük insanlar
Ve hiç bırakamadıkları isyanlar
Görüyorum ister istemez
Saat ilerledikçe insanlar azalıyor
Sessizliğin gürültüsü başımı ağrıtıyor
Bir süre sonra
Ben de isyan ediyorum karanlığa
Sokak lambalarıyla aydınlanmaya çalışan köşe bucaklara
Sonra karanlıktan korkmayan birini görüyorum uzakta
Bir yarasa bana bakıyor saldıracakmışçasına
O görmeyen gözleriyle
Acıyorum karanlıkların kahramanına
Sonra bir kez daha anlıyorum ışığın kıymetini
Bir kez daha hissediyorum aydınlığın sevincini
Ve bir teklifte bulunuyorum yarasaya
Yalnız bir günlüğüne
Senin kanatların benim
Benim gözlerim senin olsun diye
Yarasa önce biraz düşünüyor
Sonra bana şunları söylüyor
Gözlerin varsa en çok gördüklerin vardır
Yoksa görmediklerinde
Görmeye alışkın değilim ben
Kanatlarımla bakıyorum hayata
Değil bir gün bir ömür versen de almam zaten
Gördüğünü sanmak görmek değildir bazen
Peki ya sen bir çift kanatla uçabileceğini mi sanıyorsun
Uçmak bir kanat çırpmak değildir, yanılıyorsun
Yerler senin gökler benim diyarım
Ne sen gökte ne ben yerde
Bulabiliriz aradığımızı
Ne de kendimize kendimizden başka
Bir dünya yapabiliriz
Sen rengarenk yerlerin
Ben simsiyah göklerin kurbanıyım

ugursay ates

Şiirle Büyüyen Bir Dünya | http://www.siir.sevdaligul.com