EMANET


Boğazın akıntısına kapılarak
Hani tutmuştun ya elimi,
Yağmurdan bir yaşmak çevrelemişti bizi,
Ve gözlerimizden uçurmuştuk
O güzel bilinmezliği
Hacet kapılarımız açılmış gibi.
Beynimdeki kambur,
Tam hafiflemişken
Korktun giyeceğim ciddi elbiseden.
Sana olan sevgim,
Mademki yaramaz sevgilim,
Ben yine kendime emanetim.

Neslihan Perşembe

Şiirle Büyüyen Bir Dünya | http://www.siir.sevdaligul.com