KALEYE ÇIKAN YOLLARDA


Kaleye çıkan yollarda üşüdü ayaklarım
Oysa kaleden de sağlam ayakkabım,
Yünden bir rahmin içinde ayaklarım.
Pantolonu incecik küçük bedenin,
Aralık ayında aralık ayaklarının
Çıplaklığına sarılmış takunyaları.
En kral ayazdan bakarak körfeze
Kedi yavrusuna akıyor bütün sıcaklığı.
Kaleye çıkan yollarda çınladı kulaklarım
Yoksulluğun sessizliğine, sıvası dökülmüş evlere
Evlerin gözümü alan renklerine,
O renklerin ardındaki sevişmelere.
Her sevişmede kucaklanan bebeklere
Sadece aş getirmekle ömür geçer,
Getirilmediğinde çok aile söner.
Kaleye çıkan yollarda rastladım labirentlere
Aniden yüzleştim merdivenlerle.
Çıkarken yaşlandım, inerken çocuklaştım,
Küskün bir yaşlı gibi duran eski İzmir evlerine baktım.
Tüm servetini kaybetmiş insanlar gibi
Tekrar inşa olanları kucaklamışlar yeni gelenleri.
Kaleye çıkan yollarda kaybola kaybola,
Bakım nüfus kağıdıma.

Neslihan Perşembe

Şiirle Büyüyen Bir Dünya | http://www.siir.sevdaligul.com